|
Гісторыя і краязнаўства
|
|
| Nauczyciel |
Вторник, 11.08.2009, 22:06 |
 Рядовой
Offline |
Ці ёсць у Глуску людзі, што займаюцца краязнаўствам і гісторыяй?
Nasza przyszłość w przeszłości |
| |
| |
| BUK |
Пятница, 14.08.2009, 08:05 |
 Майор
Offline |
Ёсьць, я ўпэўнены. |
| |
| |
| tatiana |
Среда, 06.01.2010, 22:33 |
 Рядовой
Offline |
Ёсць людзі, якія займаюцца і краязнаўствам,і гісторыяй сваёй Радзімы. Але ці патрэбны яны? Вось галоўнае пытанне. Магчыма, лепш пакінуць ўсё як ёсць.  |
| |
| |
| Nauczyciel |
Четверг, 07.01.2010, 00:32 |
| Рядовой
Offline |
Само сабой пакінуць - "Мы старыны ня рухаем, нівіны ня ўводзім!"
Тут пытанне захавання і зберагання ўсяго,што датычна сябе і таго, што цябе акружае. Традыцыя (гл Гісторыя) дала жыццё табе, дрэывам, каменням, жывёлам і павінна даць жыццё дзецям - колазварот Жыцця і Прыроды.
Nasza przyszłość w przeszłości |
| |
| |
| tatiana |
Четверг, 07.01.2010, 16:38 |
| Рядовой
Offline |
Згодна з гэтаю думкаю. Але ці многа ў нас людзей, якія ведаюць свае карані, хаця б да пятага калена. Ведаю адзін населены пункт у нашым раёне, дзе больш чым палова дзяцей. якія нарадзіліся ў 80 - 90-х гадах ведаюць аб Вялікай Айчыннай вайне толькі па кніжках. Дзяды ім нічога не расказваюць аб падзеях таго часу. Мне не адразу стала зразумела, чаму склалася такая сітуацыя. А вы здагадаецеся? :D |
| |
| |
| Delhis |
Пятница, 08.01.2010, 16:41 |
 Майор
Offline |
я скажу по-русски, надеюсь, Вы не против?? моя бабушка была во время войны совсем маленькой - лет 5-6, но все равно она что-то же помнит, а когда я попросила ее рассказать о войне, она отказалась, это было давно, еще когда я в школьные годы приезжала на каникулы к ней. Вот почему не рассказала? Возможно больно вспоминать. Это я к тому, что Quote (tatiana) Дзяды ім нічога не расказваюць аб падзеях таго часу. |
| |
| |
| tatiana |
Воскресенье, 10.01.2010, 00:42 |
| Рядовой
Offline |
1 ситуация. Многое зависит от характера человека, традиций в семье, умения "разговорить" собеседника. Да и что может помнить пятилетний ребёнок?
2 ситуация. Живём настоящим и будущим, и " пусть мёртвые хоронят своих мертвецов"...
3. Стыдно и обидно вспоминать прошлое. Обращаю ваше внимание на слово ОБИДНО, ведь мы не можем видеть обстоятельства и время, в которых существовал человек, понять причины его поступков, и уж точно мало кому дано узнать суть вещей ( я о тех, кого называли или называют предателями, врагами). Честнее всех об этом написал В. Быков. Почитайте - не заскучаете. :) |
| |
| |
| BUK |
Четверг, 14.01.2010, 17:32 |
| Майор
Offline |
Nauczyciel, Згодзен! Свае традыцыі, гісторыю, культуру ўвогуле трэба ведаць. Іншая спарва, што нашая дзяржава не дае сваем грамадзянам досыць ведаў у гэтых напрамках. Наадварот, з кожным годам усе меньш нацыянальных прадметаў выкладаюць у навучальных установах.
Quote (Delhis) Я в свое время прочитала очень хорошую книжку - рассказы детей военных лет о войне. Только не могу сейчас вспомнить, как называется.
Назва - "Ніколі не забудзем" хутчэй за ўсе. У мяне ёсць на расейскай і беларускай мовах. Quote (tatiana) Ведаю адзін населены пункт у нашым раёне, дзе больш чым палова дзяцей. якія нарадзіліся ў 80 - 90-х гадах ведаюць аб Вялікай Айчыннай вайне толькі па кніжках.
Амаль 80 адсоткаў жыхароў нашае краіны дадзенага ўзросту мала што ведаюць аб ВАВ. Пра Леніна запытайцеся ў іх, весела выслухаць большасць іх думак. Я не да таго, што Леніна трэба шанаваць, ці наадварот. Проста гэта так сама нашая гісторыя, трэба ведаць. Quote (Delhis) когда я попросила ее рассказать о войне, она отказалась
Маючы жаданне, можна самім пашыраць свае веды, тым больш, шо гэта ж цікава!
Нам усім не пашанцавала з адукацыяй у напрамку нашае культуры, гісторыі. Я сам мала ведаю, нават шмат чаго з школы не помню. Ды і пішу з памылкамі, за што прабачце. Але заўжды стараюся штосьці новае дзеля сябе пазнаць. Літаратуру чытаю беларускую. На прыклад у дадзены час чытаю "Чорны замак Альшанскі". Цікава ))).
Трэба ведаць сваю гісторыю і традыцыі, тым больш, што яны ў нас багатыя. Прынамсі больш цікавыя, чым расейскія, на мой погляд. |
| |
| |
| tatiana |
Четверг, 14.01.2010, 20:03 |
| Рядовой
Offline |
На мой погляд, важна не колькасць прачытаных кніжак, а уменне аналізаваць інфармацыю, быць незалежнымі ад думкі, слоў іншых, ад тых стэрыатыпаў, якія ўбілі ў нашу галаву ў маленстве. Удумайцеся толькі: "Жывём ў лепшай ў свеце краіне", " Дапамога галадаючым Афрыкі", "Хлусіць нельга" (хто з дарослых не хлусіць дзецям).... І на гісторыю краіны ці роду (няважна) трэба глядзець не як на прыгожую ляльку, а як на сталую жанчыну: абавязкова паважаць, але і памятаць, што некалі была маладой і , магчыма, лёгкадумнай.... А патрэбны табе яе сакраты ці не - вырашай сам.  |
| |
| |
| Delhis |
Пятница, 15.01.2010, 08:21 |
| Майор
Offline |
Quote (tatiana) Назва - "Ніколі не забудзем" хутчэй за ўсе точно, именно так и называется |
| |
| |
| BUK |
Понедельник, 18.01.2010, 08:07 |
| Майор
Offline |
Quote (tatiana) На мой погляд, важна не колькасць прачытаных кніжак, а уменне аналізаваць інфармацыю, быць незалежнымі ад думкі, слоў іншых, ад тых стэрыатыпаў, якія ўбілі ў нашу галаву ў маленстве.
Згодзен! Навошта тыя веды, калі не можаш іх аналізаваць? Трэба на ўсе мець асабісты погляд. Гэта не азначае, што нельга выслухоўваць іншыя думкі. Проста трэба на падставе атрыманай інфармацыі рабіць свае вывады, згаджацца, альбо не.  Delhis, В детстве перечитал не раз. Очень интересно было. Будет ли интересно, если сейчас прочитать... Надо попробовать. |
| |
| |
| Delhis |
Понедельник, 18.01.2010, 08:13 |
| Майор
Offline |
ты можешь мне на беларусском отвечать, я понимаю ))) |
| |
| |
| BUK |
Понедельник, 18.01.2010, 08:33 |
| Майор
Offline |
Quote (Delhis) я понимаю ))) Не сомневаюсь У нас же двуязычие, блин. |
| |
| |
| tatiana |
Вторник, 19.01.2010, 13:40 |
| Рядовой
Offline |
Калі ёсць цікавасць да гісторыі роднага краю, то давайце паспрабуем разам скласці гісторыю роднага раёна. Калі ўдзельнікі форума мяне падтрымаюць, то няхай гэта будзе праўдзівая гісторыя, складзеная з аповедаў землякоў. Вось першы сюжэт
Дзядулю мабілізавалі ў першыя дні вайны. Родныя не атрымалі ад яго ніводнай звесткі. У 41-м нехта сказаў бабулі, што яе мужа бачылі ў Бабруйску ў лагеры для ваеннапалонных. Жанчына пешшу адправілася ў няблізкі шлях, але свайго чалавека там не знайшла і адна вярнулася дамоў. Прайшло шмат гадоў, усе пошукі дзядулі былі безвыніковымі. даўно не стала бабулі, і я шкадую, што яна так і не даведалася, што недарма ў тую цяжкую гадзіну яна хадзіла ў Бабруйск, бо дзядуля трапіў у палон пад Бабруйскам, потым быў перапраўлены ў Торн (шталаг XIII C), дзе і загінуў. |
| |
| |
| BUK |
Среда, 20.01.2010, 21:41 |
| Майор
Offline |
http://padzei.blogspot.com/ |
| |
| |
